طرح پیشنهادی صبا بارانی برای سومین دوره جایزه معماری میرمیران (پیوند ناگسستنی نور و معماری)
اشتراک گذاری
اشتراک در شبکه های اجتماعی :
گزارش خطا
گالری
شرح
پرسش
آیا نور همیشه برای دلپذیر کردن فضاست ؟
آیا نور همیشه برای تزئین و تعریف فضا استفاده می شود؟
آیا کیفیت تولید شده از نو.ر همواره بایستی دلپذیر باشد ؟
آیا ندیدن و درک نکردن فضا همیشه با نبود نور و تاریکی همراه است ؟
آیا همیشه کمبود نور، فضاییی آزار دهنده تولیدت می کند و زندان نتیجه ی چنین نگرشی است ؟
آیا آزار دهندگی جزء کیفیت های فضایی محسوب نمی شود ؟
چگونه می توان مفهوم نور را در ابتدایی ترین و کوچکترین فضای سکونت گاهی انسان (کپسول یا سلول ) یا تعریفی جدید وارد کرد ؟
چگونه می توان بوسیله خود نور اولین محصول تولید شده آن یا همان سایه را حذف کرد ؟ فاصله را حذف کرد؟ فضا را حذف کرد؟
نور چیست ؟
آیا نور در تضاد با محصول خودش که سایه است احساس نمی شود ؟
و نتیجه تولید سایه درک بعد و فاصله و در نهایت فضاست ؟
نتیجه
فضای جدید ، فضایی است غیر قابل درک و به لحاظ بصری تعریف نشده .
نگرش کلاسیک به مفهوم نور پردازی : منبع نور ، جسم ، ناظر
نگرش دیگر به مفهوم نورپردازی : منبع هنور + جسم + ناظر
محصول
سلول هایی که نوری نامیرا ذر ذاخل آن و از تمامی وجه هایش ساطع می شود و ناظر (زندانی) در داخل این فضا قرار می گیرد . حذف سایه و در نتیجه بعد و محدودیت بصری زندانی در فضای محصور را از اول گرفته است. او دیگر به لحاظ بصری محدود نیست .
پرسش
آیا زندانی زندان نورا اسیر خلاء نورانی است ؟
